.......................................η κατάσταση του ανθρώπου που ζει ως αλήτης // αληταρριό: ...μαζεύτηκε ολη η αλητεία
........................................................για τον Άνθρωπο και τις αξίες που χάνονται στην εποχή μας...

Οι περισσότεροι από εμάς δεν ζούμε τα όνειρά μας, επειδή ζούμετους φόβους μας

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

«Βραβείο Σθένους» στον Τσίπρα: όταν η αστική τάξη παραδίνει μαθήματα τακτικής και στρατηγικής….

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ



Γράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής

Πολλοί ειρωνεύτηκαν, ενώ άλλοι γέλασαν με το Βραβείο Πολιτικού Σθένους που απένειμε  η γαλλική επιθεώρηση«Politique Internationale» στον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα.
Και όμως…Είναι μια αφορμή να δούμε βαθύτερα τα πράγματα.
Ο εκδότης της επιθεώρησης Patrick  Wajsman  στην ομιλία του κατά την απονομή είπε ότι ο κύριος λόγος που αποφάσισαν να κάνουν αυτή την τιμή στον Έλληνα πρωθυπουργό ήταν:
«το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, παρά τους αντίθετους προσανατολισμούς που αρχικά είχε ο πολιτικός του χώρος, βρήκε το θάρρος να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αποφεύγοντας έτσι καταστροφικές συνέπειες για όλους μας».
Και συνέχισε:
«Είχε το θάρρος να πάρει αποφάσεις προς όφελος της Ελλάδας και της Ευρώπης. Είναι άνθρωπος μεαποφασιστικότητα και σιγουριά (…) Οι πραγματικοί ηγέτες είναι άνθρωποι ικανοί να κατανοούν το μήνυμα της ιστορίας και να βάζουν τις προσωπικές τους πεποιθήσεις σε δεύτερη μοίρα όταν χρειάζεται, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας».
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν ένα χαιρέκακο και ειρωνικό σχόλιο ενός κάποιου Πάσχου Μανδραβέλη ή άλλου από το στρατόπεδο του «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ» (…και σε  ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ)
Δεν πρόκειται όμως περί αυτού: Ο Τσίπρας δεν αντιλαμβάνεται τα παραπάνω ως ειρωνεία αλλά, με την αποδοχή του βραβείου και όλων των συμβολισμών που αυτό εκπέμπει, πραγματικά ως έπαινο.
Η βράβευση Τσίπρα καταδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και γενικά του λεγόμενου  «αριστερού, ριζοσπαστικού» χώρου στην επιτυχή επέλαση  της αστικής, μνημονιακής επίθεσης.
Ακόμη περισσότερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν το κρύβει αυτό, αλλά το παινεύεται  ανοιχτά. Το «πουλάει» μάλιστα, κομπάζοντας  με περηφάνεια όταν πολλοί επισημαίνουν ότι ο Τσίπρας αποδεικνύεται ο πιο φιλο-ευρωπαίος (αλλά και ο πιο φιλο-Αμερικανός) πρωθυπουργός, πετυχαίνοντας εκεί που απέτυχαν οι Παπανδρέου, Σαμαράς, Παπαδήμος.
Αυτή είναι η πικρή και βαριά αλήθεια και κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ένας πραγματικός ιστορικός απολογισμός.
Μέσω της πολιτικής στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑ η αστική τάξη παρέδωσε μαθήματα στρατηγικής και τακτικής.
Ο δε Τσίπρας (και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά) με τη σειρά του πράγματι κατήγαγε μια καταφανή νίκη μέσω τηςενσωμάτωσης μιας ετερόμορφης κοινωνικής διαμαρτυρίας και τελικά της αδρανοποίησής της.
Από την απόφαση του Eurogroup το Φλεβάρη του 2015,  έως το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και την μετατροπή του σε ΝΑΙ την επόμενη μέρα, όλα διαπερνιούνται από την ίδια συνεκτική «κόκκινη γραμμή» εξουδετέρωσης των όποιων αριστερόστροφων ρηξιακών τάσεων.
Μια «κόκκινη γραμμή» που χαράχτηκε και υπηρετήθηκε με ακρίβεια (και  με ρίσκο!), όχι από ένα «άλλο ΣΥΡΙΖΑ», αλλά ακριβώς από τον ίδιο ΣΥΡΙΖΑ του «μένουμε Ευρώπη», του «διακυβερνούμε το ίδιο κράτος», του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος» και του «μένουμε ΝΑΤΟ», αλλά ωστόσο «είμαστε ως αριστερά στην κυβέρνηση».
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή την ουσία του πραγματικού προ-κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, πλείστα ρεύματα της αριστεράς, δε θέλησαν ποτέ να δουν και να αντιπαλέψουν. Αντίθετα, με αφέλεια ή πολιτική ανικανότητα και λάθος εκτίμηση, «βάφτισαν το κρέας ψάρι» για να συμμαχήσουν μαζί του.
Ειδικά πρέπει να επισημανθεί ο αρνητικός ρόλος όσων στήριξαν, θεωρητικά, πολιτικά και κινηματικά «από τα αριστερά» το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτοί κυρίως που προστάτευσαν- ομολογουμένως επιτυχώς- την ηγεσία του  από τις εξ αριστερών κριτικές, λοιδορώντας τες αυθαίρετα ως βιασύνη για «έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα» (λες και πρότεινε κανείς στον Τσίπρα να κάνει …επανάσταση).
Αρκετοί από αυτούς σήμερα, αντί για γενναία αυτοκριτική, μιλούν με όρους μεταφυσικής για «μετάλλαξη» του ΣΥΡΙΖΑ και «προδοσία» Τσίπρα. Έχουν μάλιστα την απαίτηση να συμμαχήσει και η αντικαπιταλιστική αριστερά μαζί τους (κουνώντας αλαζονικά και το δάχτυλο!), πάνω στην ίδια αποτυχημένη πολιτική στρατηγική ενός ρηχού αντιμνημονιακού μετώπου, νεφελωμάτων περί «παραγωγικής ανασυγκρότησης» γενικά και ξανά μανά μιας «αριστερής κυβέρνησης» ως μαγική ράβδο που θα λύσει τα προβλήματα.
Οι αποτυχίες, τα λάθη και οι ήττες είναι πάντα στο πρόγραμμα. Η πανομοιότυπη όμως επανάληψή της, αξίζει «Βραβείο Ανοησίας» και αυτό ας μη βιαστεί κανείς να το παραλάβει.

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

ΠΩΣ ΒΑΦΤΙΣΑΝ δημόσιο χρέος τις ζημιές των τραπεζών


ΠΩΣ ΒΑΦΤΙΣΑΝ δημόσιο χρέος τις ζημιές των τραπεζών

(Η μετονομασία του χρέους των ιδιωτικών τραπεζών σε δημόσιο χρέος και η μεταβίβασή του στους προϋπολογισμούς του κράτους, αποτελεί μία από της πιο μελανές σελίδες της χρηματοπιστωτικής ιστορίας της Ελλάδος... Με πιο απλά λόγια: Από τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος του λαού και της χώρας... 
-Δ.Τζ.)


                    Του Σπύρου Λαβδιώτη*

Μάρτιο του 2009, η κυβέρνηση αποφασίζει να ενισχύσει τις τράπεζες με € 28 δις, ένα μεγάλο ποσό για το μέγεθος της οικονομίας (12% του τότε ΑΕΠ).
Ακολουθούν οι νόμοι που καταγράφουν τα ποσά που χορηγήθηκαν στις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου μέχρι το 2012.
- Ν. 3845/2010 (άρθρο 4 παράγραφος 8) 15 δις ευρώ
- Ν.3864/2010 (άρθρο 3 παράγραφος 1 ) 10 δις ευρώ
- Ν.3872/2010 (άρθρο 7 ) 25 δις ευρώ
- Ν.3965/2011 ( άρθρο 19 παράγραφος 1) 30 δις ευρώ
- Ν.4031/2011 (άρθρο 1 παρ. 1 & άρθ. 2 ) 60 δις ευρώ
- Ν.4056/2011 ( άρθρο 21 ) 30 δις ευρώ
- Ν.4079/2012 (άρθρο 1 παράγραφος 1 ) 40 δις ευρώ
Το συνολικό άθροισμα ανέρχεται στα € 238 δις και υπερβαίνει τα € 250 δις, διότι έγιναν περαιτέρω χορηγήσεις

Υπάρχει μια διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη, η οποία είναι άκρως εσφαλμένη και παραπλανητική, ότι η Ελληνική χρεοκοπία οφείλεται αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία που οδήγησε στον εκτροχιασμό του δημοσίου χρέους.

Η λανθασμένη αυτή γνώμη που επικρατεί και προωθείται ένθερμα από τα ΜΜΕ, συνεχίζει να είναι εμπεδωμένη στο μυαλό του απλού πολίτη ακόμη και σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ έχουν περάσει σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα μέρα της 10ης Μάιου 2010- ημέρα της υπογραφής του Α’ Μνημονίου της εθνικής υποτέλειας- το κοινό εξακολουθεί να θεωρεί ως δεδομένο ότι το «κρατικό» χρέος προήλθε από την κραιπάλη του δημοσίου.
Η αλήθεια είναι ότι, στην πραγματικότητα ως δημόσιο χρέος βαφτίστηκαν οι ζημιές των ελληνικών τραπεζών που καταστράφηκαν από το ευρωσύστημα.
Το ποσό των ζημιών και υποχρεώσεων αρχικά είχε εκτιμηθεί στα € 240 δις. Εξ ου και το σύνολο των δανειακών συμβάσεων του Α’ Μνημονίου (€ 110 δις) και Β’ Μνημονίου (€130 δις), με το περιβόητο PSI. Σε πρόσφατη δημόσια ομιλία μου για το ίδιο θέμα.

Οι περισσότεροι ακροατές εξεπλάγησαν. Μάλιστα, ένας αναφώνησε «μα τόσο απατεώνες είναι», ενώ ορισμένοι ρωτούσαν εάν υπήρχε βίντεο της παρουσίασης. Διότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι πολιτικοί από κοινού με την τρόικα απέκρυβαν επί τόσα χρόνια την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Ήταν αδύνατον να διανοηθούν ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου αντί να σώσει το λαό που εκπροσωπεί έσωσε τις τράπεζες και το ευρώ και χρεοκόπησε το λαό!

Η μετονομασία του χρέους των ιδιωτικών τραπεζών σε δημόσιο χρέος και η μεταβίβασή του στους προϋπολογισμούς του κράτους, αποτελεί μία από της πιο μελανές σελίδες της χρηματοπιστωτικής ιστορίας της Ελλάδος. 
Αυτοί που διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα οικονομικά εγκλήματα αντί να λογοδοτήσουν, χωρίς αισχύνη, απαίτησαν με την αχρεία σύμπραξη της πολιτικής ηγεσίας να πληρωθεί ο λογαριασμός από τους πολίτες, με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικής πρόνοιας και αυξήσεις πάσης φύσεως φόρων.
Όλη αυτή η συμφορά της ελληνικής κοινωνίας θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη αυτών που τη βιώνουν και για τους νεωτέρους που θα τη διδαχθούν, γίνεται για να παραμείνει η χώρα μας στον τοκογλυφικό μηχανισμό του ευρώ και να διασωθούν οι ξένης ιδιοκτησίας τράπεζες εις βάρος του ελληνικού λαού.

Η σκληρή πραγματικότητα καταδεικνύεται στους σχετικούς νόμους (ΦΕΚ) που παρατίθενται κατωτέρω. Εκεί, με απίστευτες μεθοδεύσεις οι αρμόδιοι της ελληνικής κυβέρνησης με αδιαφανή τρόπο περνούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου δεκάδες δισεκατομμύρια € ζημιές των τραπεζών σε άσχετα ΦΕΚ, που αφορούσαν ρυθμίσεις ΦΠΑ, περιηγητικά πλοία και λιμάνια και, βοσκοτόπια. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, οι έλληνες βουλευτές υπέγραφαν και λευκές σελίδες στους κρατικούς προϋπολογισμούς (2012, 2013), γιατί η μεταφορά των χρεών των τραπεζών στην πλάτη του λαού γίνονταν με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Η ανείπωτη αυτή ιστορία του βαπτίσματος των ζημιών και υποχρεώσεων των ιδιωτικών τραπεζών σε ελληνικό δημόσιο χρέος,[2] ξεκινάει ευθύς αμέσως μετά την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος του 2008. Ο νόμος της 9ης Δεκεμβρίου 3723/2008 αποτελεί την αφετηρία: ‘ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας’, για τη χορήγηση στεγαστικών δανείων, κεφαλαίων κίνησης για μικρομεσαίες και επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας. Και τον Μάρτιο του 2009, η κυβέρνηση αποφασίζει να ενισχύσει τις τράπεζες με € 28 δις, ένα μεγάλο ποσό για το μέγεθος της οικονομίας (12% του τότε ΑΕΠ).[3]
Ακολουθούν οι νόμοι που καταγράφουν τα ποσά που χορηγήθηκαν στις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου μέχρι το 2012. Τα στοιχεία δεν είναι νέα, έχουν δημοσιοποιηθεί σε διάφορα blogs καθ’ ολοκληρίαν ή μερικώς και στα άρθρα του blog μουhttp://spiros26.wordpress.com από τις αρχές του 2012. Αξίζει όμως να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας για να επιλυθεί η απορία γιατί το ελληνικό χρέος αποτελεί έναν Leviathan που εκτείνεται μέχρι το 2060.
- Ν. 3845/2010 (άρθρο 4 παράγραφος 8) 15 δις ευρώ

- Ν.3864/2010 (άρθρο 3 παράγραφος 1 ) 10 δις ευρώ
- Ν.3872/2010 (άρθρο 7 ) 25 δις ευρώ
- Ν.3965/2011 ( άρθρο 19 παράγραφος 1) 30 δις ευρώ
- Ν.4031/2011 (άρθρο 1 παρ. 1 & άρθ. 2 ) 60 δις ευρώ
- Ν.4056/2011 ( άρθρο 21 ) 30 δις ευρώ
- Ν.4079/2012 (άρθρο 1 παράγραφος 1 ) 40 δις ευρώ

Το συνολικό άθροισμα ανέρχεται στα € 238 δις και υπερβαίνει τα € 250 δις, διότι έγιναν περαιτέρω χορηγήσεις. Οι μαύρες τρύπες όμως δεν έκλεισαν και το Eurogroup επιζητεί την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για να κλείσουν. Άρα τι σχέση έχουν τα bail outs της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας που ανέρχονται στα € 78 δις και € 86 δις αντίστοιχα, για να ισχυριστεί κανείς ότι η Ελλάδα δεν επέτυχε στις ‘μεταρρυθμίσεις’ εξ ου και δεν εξήλθε από τη δύνη των Μνημονίων!
Καταλήγοντας συμπεραίνεται ότι, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους της τάξης των 250 δις είναι πλασματικό, αφού οφείλεται στη μεταφορά τραπεζικών ζημιών στον κρατικό προϋπολογισμό με εντολή της ευρωζώνης.Και επι πλέον,οι ελληνικές τράπεζες αφού εκκαθαρίστηκαν από ζημιές και βάρη, ξεπουλήθηκαν-στην πραγματικότητα υφαρπάστηκαν- από ξενους τραπεζικούς Γύπες σε τιμές ευτελιστικές. Με άλλα λόγια, τραπεζικό χρέος της τάξης των 250 δις ευρώ που δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη, «ξεπλύθηκε» με τη μεταβίβασή του στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό και βαφτίστηκε δημόσιο χρέος, ενώ παράλληλα οι ελληνικές τράπεζες υφαρπάστηκαν από τους ξένους κατακτητές.Αυτή είναι απίστευτη όσο και τραγική αλήθεια.


_____________

[1] Ομιλία για βιβλίο Μιχάλη Κάχρη,» Η Αναγκαία Μετάβαση στο Εθνικό μας Νόμισμα», η οποία έγινε στο Πολεμικό Μουσείο την Τρίτη 10-10-17 στις 7 μμ., με ομιλητές τους Θεόδωρο Κατσανέβα, Διονύση Χιώνη, και Σπύρο Λαβδιώτη.
[2] Η ιστορία της μεταβίβασης των χρεών των τραπεζών στους προϋπολογισμούς του κράτους και η κοινωνικοποίηση τους είναι περίπλοκη και αδιαφανής, διότι το 2010 το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα ήταν στο όριο της κατάρρευσης τον Μάιο του 2010. Το ευρώ κινδύνευε και έπρεπε πάση θυσία να σωθεί για χάρη της παγκοσμιοποίησης και οι πραγματικοί λόγοι της υπαγωγής της Ελλάδος στο μηχανισμό στήριξης της τρόικα ( ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) έπρεπε να συγκαλυφθούν. Πολύ αργότερα το ΔΝΤ θα δημοσιοποιήσει (Οκτώβριος 2013) μέσω της Wall Street Journal, το άκρως εμπιστευτικό κείμενο (Office Memorandum, May 10, 2010),όπου διαφαίνεται όλη η εμπλοκή των Γαλλικών, Γερμανικών και Ολλανδικών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα και τη χρηματοδότηση των ‘ελληνικών’ τραπεζών. Σ’ αυτό το κείμενο ο αναγνώστης διαπιστώνει, γιατί δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τότε και ότι το bail – out των € 110 δις της δήθεν σωτηρίας της Ελλάδος από τη χρεωκοπία, υπήρξε το άλλοθι της σωτηρίας των τραπεζών του ευρώ, που οι τράπεζες των ΗΠΑ ήταν τρις $ εκτεθειμένες.


[3] Το πακέτο των € 28 δις συνίστατο από α) € 8 δις ελληνικές ομολογίες, β) € 5 προνομιούχες μετοχές και € 15 δις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου. Το ποσό των € 28 δις αντί για την ενίσχυση της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, δυστυχώς πήγε για να κλείσει μερικώς στις τεράστιες τρύπες των υποχρεώσεων τους.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Οι ουρές των πειραματόζωων - η Ελλάδα γίνεται πεδίο εφαρμογής ενός καινούργιου πειράματος

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Του Γεράσιμου Δεληβοριά *

Πριν από τριάντα πέντε περίπου χρόνια, αυξήθηκαν οι τιμές του βοδινού κρέατος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αύξηση δεν ήταν μεγάλη, μερικά σεντς όλα κι όλα σε κάθε λίβρα (περίπου μισό κιλό), όμως η αντίδραση των καταναλωτών, κυρίως γυναικών, ήταν άμεση, αυθόρμητη και καταλυτική.

Καθολική  αποχή από την αγορά μοσχαρίσιου κρέατος. Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η συμμετοχή στο μποϋκοτάζ, που οι τιμές όλων των κρεάτων κατρακύλησαν αμέσως και μάλιστα κάτω από τις προηγούμενες, παρασέρνοντας και πολλά άλλα είδη.
Την ίδια πάνω κάτω εποχή, πιθανότατα και την ίδια χρονιά, στις Λαϊκές Αγορές της πατρίδας μας, μανάδες και γιαγιάδες παρακαλούσαν γονατιστές αγέρωχους και ακατάδεχτους μανάβηδες για «λίγες πατάτες σας παρακαλώ, για τα παιδιά!». Κάποια αιφνίδια κακοκαιρία ή κάτι τέτοιο, προκάλεσε αυτό που οι καθώς πρέπει δημοσιογράφοι αποκαλούν «τεχνητή έλλειψη», της πατάτας στην προκειμένη περίπτωση (στην Κατοχή ο κόσμος το έλεγε μαύρη αγορά). Πανικοβάλλοντας με τη σειρά της τα  ανερχόμενα (μέσω των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής) μεσοστρώματα που αδυνατούσαν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς ένα πιάτο τηγανητές πατάτες στο καθημερινό τους διαιτολόγιο.

Σήμερα, τριάντα πέντε χρόνια από τότε, ακούσαμε από τους εκφωνητές των τηλεοπτικών ειδήσεων, ότι στα γκισέ του Αττικού Μετρό σχηματίστηκαν οι πρώτες «ουρές» επιβατών για την απόκτηση του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.

Με το «ηλεκτρονικό εισιτήριο» ασχοληθήκαμε πριν από πέντε μήνες  γράφοντας σχετικά:
«Πριν από λίγους μήνες, κυκλοφόρησε ξαφνικά στο Διαδίκτυο η είδηση, πως τα Μέσα Μαζικής Συγκοινωνίας, τα λεωφορεία, το μετρό, ο ηλεκτρικός και τα τραμ, χάνουν τεράστια έσοδα, καθώς  μονάχα το ένα τρίτο των επιβατών αγοράζουν και επικυρώνουν εισιτήριο.

Η είδηση δημοσιεύτηκε σε όλες τις «αγωνιστικές» και αντιμνημονιακές εφημερίδες και ιστοσελίδες, πιθανότατα και στις έντυπες. Κανείς από όσους διευθύνουν και γράφουν αυτά τα έντυπα, δεν θεώρησε υποχρέωση του να τεστάρει την είδηση, κάνοντας τον κόπο να μπει σε ένα λεωφορείο, έτσι για να δει πως κυκλοφορεί ο απλός κόσμος.
Και ω, του θαύματος! Λίγες μόνον μέρες μετά, μάθαμε πως κάποιοι «επιτήδειοι» τύπωναν και κυκλοφορούσαν πλαστά εισιτήρια για το μετρό και τα λεωφορεία.
Και πάλι κανείς από τους αγωνιστές εκδότες και δημοσιογράφους δεν θεώρησε σκόπιμο να συγκρίνει τα δύο γεγονότα.
Επειδή όμως τα θαύματα πηγαίνουν πάντα πακέτο, ανακοινώθηκε και εφαρμόστηκε στα γρήγορα το ηλεκτρονικό εισιτήριο με την ανάλογη προμήθεια νέων μηχανημάτων, λογισμικού και φυσικά νέων προσλήψεων  για την υλοποίηση του νέου συστήματος. Και φυσικά, ο μύθος για τους λαθρεπιβάτες στα λεωφορεία και το μετρό ξεχάστηκε αφού ο σκοπός του είχε επιτευχθεί.» (1)
Η όλη διαδικασία είναι ενδεικτική του πως διαμορφώνεται η «κοινή γνώμη» και πως κυβερνιούνται οι μάζες στις σύγχρονες «αντιπροσωπευτικές» δημοκρατίες. Ο Νόαμ Τσόμσκι έχει γράψει ένα καταπληκτικό σχετικό άρθρο. (2)
Ο σκοπός του κειμένου που προαναφέραμε (1), ήταν αυτός που λέει ο τίτλος του κι έτσι παραλείφθηκαν δύο βασικές παράμετροι, για τις οποίες δεν υπάρχουν στοιχεία, ακόμη τουλάχιστον.
Η πρώτη αφορά την «προμήθεια» (νεοελληνιστί μίζα) που θα πρέπει να καταβλήθηκε για την εγκατάσταση του νέου συστήματος. Κανείς δεν θα παραξενευτεί αν κάποτε βγουν κάποια «άπλυτα» στη φόρα, καθώς είναι γνωστό πως στην Ελλάδα τίποτε δεν κινείται χωρίς το απαραίτητο «λάδι».






Η δεύτερη είναι πιο σημαντική, καθώς η χώρα μας πρέπει να κατέχει την παγκόσμια πρωτιά στην εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Και οι πρωτιές πάντα πληρώνονται ακριβά.
Έτσι, η Ελλάδα γίνεται πεδίο εφαρμογής ενός καινούργιου πειράματος. Καθώς το ηλεκτρονικό εισιτήριο υλοποιείται μέσω μιας «έξυπνης» αλλά προσωπικής κάρτας, η εταιρία που θα διαχειρίζεται το σύστημα, θα γνωρίζει τις προσωπικές μετακινήσεις του καθενός. Το πώς και αν θα χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία είναι ακόμη άγνωστο.
Εκείνο όμως που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες ηλεκτρονικές καταγραφές και «εξυπηρετήσεις», που θα «αγκαλιάζουν» και θα καταγράφουν όλο και περισσότερες πλευρές της καθημερινής μας ζωής. Ήταν να μην γίνει η αρχή.
Το κρίμα και το δυστυχώς είναι πως ένα έθνος Ακριτών, Κλεφτών, Αρματωλών, Ανταρτών και ανυπότακτων ρεμπέτηδων, δεν αντιστέκεται, αλλά αντιθέτως, δείχνει να μετατρέπεται σιγά- σιγά σε έθνος πειθαρχημένων πειραματόζωων.

_____________
1) Γ. Δεληβοριάς, «Χορεύοντας με τους μύθους. Η νεκρανάσταση του οικονομισμού» http://blogvirona.blogspot.gr/2017/03/blog-post_48.html#more, 12/3/2017
2) Ν. Τσόμσκι «Ψυχολογία της μάζας και χειραγώγηση της από τα ΜΜΕ»

~~~~~~~~~~~

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013